Gitmemisler , Yukardalar :)

Esyalarimizi 1 Ocak 'ta Atakent 'teki yeni evimize tasidik ancak henuz yerlestirip oturmaya baslamadik . Evde kucuk tadilatlar devam ediyor . Bu hafta Vezik 'le beraber Beylikduzu 'nde kaldin. Bugun de Babaannende Yesilyurt 'tayiz . Copkamyonunu ilk gordugun gunu hatirlamiyorum ancak o gunden beri cop kamyonuna olan ilginde bir azalma olmadi . Her aksam cop kamyonunu bekliyoruz , camda balkonda . Cop kamyonun soforu evimizin onunden gecerken selektorle bize selam veriyor , konteyner bosaltilirken de kamyonun arkasindaki temizlik gorevlileri el sallayip opucuk gonderiyorlar sana . Burada olmadigin on gun boyunca cop kamyonunun soforu ve temizlik gorevlilerinin gozleri seni aradi . Bos evi gormek onlari da uzmus olmali . Bugun cop kamyonunun sesini duyunca "Cop kamyonunun sesini duydum , bizim abiler geliyo " diyerek kostun heyecanla . Camin onundeki mermere cikarttim seni . Cok sevinclisin . Ama abilerin yukari bakmayacagini dusundugum icin de seni goremeyecekler diye endiseliyim . Kamyon, konteyneri boaltmak icin durunca seninle beraber cama vurduk elimizle , sen de heyecanla "burdayiz , yukari bakin" da diyorsun . Sonunda bizi farkettiler , sesimizi mi duydular tesadufen mi gorduler bilmiyorum ancak en az senin kadar sevindiler . Abilerden biri , elini kamyonun yan tarafina bizim cama vurdugumuz gibi hizla vurarak sofore mujdeyi verdi "burdalar !, yukardalar !, yukardalar !" .